С 1995 года преподавала композицию в детской музыкально-художественной школе искусств № 1 г. Минска, а с 2016 года преподает композицию и музыкально-теоретические дисциплины в Белорусской государственной академии музыки.

Член Белорусского союза композиторов и белорусского общества современной музыки, член музыкальных деятелей Республики Беларусь, секретарь правления Белорусского союза композиторов.

Награждена Дипломами различного уровня, Почетными грамотами управления культуры Мингорисполкома и Министерства культуры Беларуси, юбилейным знаком Федерации профсоюзов Беларуси, нагрудным знаком Министерства культуры Республики Беларусь «За вклад в развитие культуры Беларуси».

Творчество Алины Безенсон охватывает различные жанры. Она выпустила целый ряд авторских сборников — произведений для домры, цимбал, фортепиано, флейты, гобоя, саксофона, вокальных и хоровых произведений…

Естественно, что в своем творчестве Алина Безенсон не обходит и малую родину. Для нашего сборника она прислала композицию песни «Горад Ваўкавыск» на слова Людмилы Глинской.

Знакомьтесь!

Горад Ваўкавыск

Словы Людмілы ГЛІНСКАЙ

Музыка Аліны БЕЗЕНСОН

Шэрыя ленты бясконцых дарог

Сходзяцца ў горадзе светлым і чыстым.

Шмат ён пабачыў і шмат што збярог,

Горад мой родны завуць Ваўкавыскам.

Колькі стагоддзяў кіпіць тут жыццё!

Ворагаў полчышчы травы мясілі,

Горды народ бараніўся як мог,

Памяць тых дзён — курганы і магілы.

Прыпеў:

Горад старажытны, горад малады,

Славіўся сваімі справамі заўжды.

Замчышчы старое, Шведская гара

Данясуць нашчадкам праўду дзён спаўна.

Любы Ваўкавыск мой, шырся і квітней,

Ты з гадамі сэрцу і душы мілей.

І куды б ні клікаў нас прастор зямны,

З родным Ваўкавыскам неразлучны мы.

Рось свае воды ў Нёман нясе,

Белае мора дары іх прымае.

Горад і ўзімку, і ў весняй красе

Вабіць і цёплым радушшам здзіўляе.

Вехі далёкіх былінных падзей

Сталі легендай і песняй людскою.

Месца няма на зямлі даражэй,

Славіўся горад мой праўдай і воляй.

Прыпеў:

Колькі б на свеце не зведаў шляхоў,

Сэрцам спачынеш у горадзе родным.

Твары бацькоў, вочы добрых сяброў

Нас сустракаюць усмешкай лагоднай.

Наша гісторыя ў назвах жыве:

Вуліцы, паркі і скверы іх маюць.

Горад мой любы не здрадзіць сабе,

Славу зямлі на вякі захавае.

Прыпеў: