Як прыгожа наш Прэзідэнт сказаў, што “нікога няма ў нашай краіны, апроч нас самых”. Гэта азначае, што кожны беларус павінен несці адказнасць за лёс нашай прыгожай Беларусі, што лёс у нас і нашай краіны — адзіны. Людзі, якія сабраліся на гэтым Сходзе, ведаюць, як зберагчы мір у нашай краіне і як паляпшаць наша жыццё. Гэты форум вызначае стратэгічныя напрамкі развіцця нашай краіны, і ўвасабляе ўдзел беларускіх грамадзян у кіраванні справамі грамадства і дзяржавы. Ён дае нам асновы для веры і спакою за лёс любай краіны, за лёс нашых дзяцей.

Менавіта на гэтым Усебеларускім народным сходзе ацэньваліся дзеянні ўлады за апошнія пяць гадоў, і можна ўпэўнена сказаць, што ўсё рабілася правільна. Мы ж бачым, як расцвітае Беларусь, і мы жывём у мірнай краіне, дзе ўлада турбуецца за наша здароўе, за адукацыю нашых дзяцей і ўнукаў, за тое, каб пра нашы якасныя тавары даведаліся ўсе іншыя краіны і ацанілі іх, і захацелі з намі супрацоўнічаць. Усебеларускі сход ад пачатку, ад першага пасяджэння ў 1996 годзе, выпрацоўвае напрамкі развіцця дзяржавы, зацвярджае планы эканамічнага і сацыяльнага развіцця краіны.

Я пастаянна сачу за палітычным жыццём нашай дзяржавы. А тыя амаль 1 200 дэлегатаў з усіх рэгіёнаў краіны не толькі сочаць, яны прымалі непасрэдны ўдзел ва ўсіх пасяджэннях і абмеркаваннях на VII Сходзе, і яны павінны ганарыцца, што народ ім гэта даверыў, і несці ўсвядомленую адказнасць перад грамадствам і перад кожным беларусам. Гэты Сход на самай справе стаў сучасным увасабленнем ідэй народнага веча, дзе збіраліся простыя гараджане і вырашалі грамадскія справы. Прыемна было глядзець, што на Сходзе панавала атмасфера яднання, што ўдзельнічала так многа моладзі, якая заслужыла такі добразычлівы і шчыры давер.

VII Усебеларускі народны сход — гэта сапраўды галоўная палітычная падзея краіны, і гэта гістарычная падзея, якая будзе спрыяць умацаванню міра на нашай зямлі.